ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

Ονομάζεται το σύνδρομο κατά το οποίο ο ασθενής παρουσιάζει ταυτόχρονα δυσγλυκαιμία, αυξημένα τριγλυκερίδια, παχυσαρκία και υπέρταση υπέρταση (Lamster & Pagan 2017). Οι ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο παρουσιάζουν αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων, σακχαρώδους διαβήτη και περιοδοντικών νοσήματων. Τα τελευταία χρόνια λόγω του κοινού παθογενετικού μηχανισμού συσχέτισης περιοδοντικών και καρδιαγγειακών νοσημάτων, η περιοδοντική θεραπεία αποτελεί μέρος της θεραπείας του μεταβολικού συνδρόμου για μείωση ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων και σακχαρώδους διαβήτη, μέσω της περεταίρω μείωσης των μεσολαβητών φλεγμονής (CRP,TNF-a, IL) και βελτίωσης της λειτουργίας των ενδοθηλιακών κυττάρων όπως έχουν αποδείξει οι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια.

• περιγράφονται ως αντιυπερτασικά, αντιαρρυθμικά ή αντιστηθαγχικά φάρμακα και ρυθμίζουν κυρίως τη διακίνηση των ιόντων ασβεστίου που γίνεται μεμβράνη των κυττάρων
• συνδέθηκαν με τη διόγκωση των ούλων για πρώτη φορά το 1984 (Ramon και συν. 1984) με αυξανόμενο από τότε ρυθμό δημοσιευμένων εργασιών

• μεταβλητές των φαρμάκων(δόση, διάρκεια, συγκέντρωση στον ορό και το σάλιο) αντικατάσταση νιφεδιπίνης από άλλο σκεύασμα της ίδιας φαρμακολογικής οικογένειας απέδειξε ότι βελτιώνει τη βαρύτητα των
• φλεγμονή μικροβιακής αιτιολογίας. Η μικροβιακή πλάκα δεν αποτελεί τον βασικό αλλά μάλλον τον υποβοηθητικό παράγοντα ανάπτυξης και εξέλιξης των διογκώσεων των ούλων. Αφ’ ότου αναπτυχθούν οι διογκώσεις, οδηγούν σε ευκολότερη συγκέντρωση και δυσκολότερη απομάκρυνση της μικροβιακής πλάκας, πράγμα που επιδεινώνει το φλεγμονώδες στοιχείο της βλάβης με αποτέλεσμα περεταίρω επιδείνωση της βλάβης
• γενετικοί παράγοντες

1. Αντιμετώπιση των φλεγμονωδών νόσων του περιοδοντίου με αποτρύγωση και ριζική απόξεση και έλεγχο του μικροβιακού φορτίου
2. Διακοπή ή αλλαγή του φαρμάκου με άλλο της ίδιας κατηγορίας που προκαλεί μικρότερες διογκώσεις. Συνιστάται η αντικατάσταση αυτών των φαρμάκων να γίνεται πριν από οποιαδήποτε περιοδοντική επέμβαση προκειμένου να βελτιωθεί η πρόγνωση και να αποφευχθεί η υποτροπή.
3. Χειρουργική αντιμετώπιση των υπερπλασιών σε περιπτώσεις που εμμένουν παρά τη συντηρητική αντιμετώπιση ή σε περιπτώσεις υποτροπής
4. Διατήρηση του αποτελέσματος με αυστηρή προσκόλληση στο πρόγραμμα επανελέγχων για απομάκρυνση του μικροβιακού φορτίου και επανενεργοποίηση του ασθενούς